- condoceo
con-doceo, (cuī), ctum, ēre, I) einüben, einexerzieren, abrichten, Mi. Fac modo, ut condocta tibi sint dicta ad hanc fallaciam. Co. Quin edepol condoctior sum quam tragoedi et comici, Plaut. Poen. 581. – II) mit unterrichten, Augustin. serm. 216, 1. – / Auct. b. Afr. 19, 4 jetzt constituerat.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.