conubium

conubium

cōnūbium (connubium), ī, n. (con u. nubo), die Eingehung eines matrimonium iustum, d.i. einer mit allen rechtlichen Folgen gültigen Ehe in bestimmter Form zwischen Gleichberechtigten (in Rom anfangs nur zwischen Bürgern desselben Standes, dann auch zwischen Patriziern u. Plebejern), die förmliche Vermählung, I) als gesetzmäßige, streng bürgerliche Eheverbindung, a) eig.: conubii societas, Liv.: conubia promiscua, Liv.: conubium dirimere, Liv.: Sabinorum conubia coniungere, Cic.: per conubia Gaetulos secum miscere, Sall.: sequuntur conubia et affinitates, Cic. – Bei Dichtern im Plur. v. einer Eheverbindung, conubia nostra (mit mir), Ov.: Pyrrhi conubia servare, Verg.: conubiis ambire Latinum, mit Heiratsanträgen umwerben (= die Tochter des L. zur Ehe begehren), Verg. – b) übtr.: α) (poet.) der Beischlaf, ad conubia Veneris praesto esse, Lucr.: cupere conubia Daphnes, Ov.: Veneris conubia inire, Ov. – β) von Bäumen, illae (pomiferae arbores) ultro ab homine didicere blandos sapores adoptione et conubio, durch Pfropfen u. anderweitige Verbindung, Okulieren, Plin. 16, 1. – II) als Recht, ein matrimonium iustum einzugehen, das Eherecht, compar conubium, Liv.: societatem conubiumque novo populo petere, Liv.: conubium finitumis negare, Liv.: mulier, cum fuisset nupta cum eo, quicum conubium non esset, Liv.: quibus conubia cum finitumis non essent, Liv.: etiam disiunctis populis conubia tribuere, Cic.: conubia ut ne plebei cum patribus essent sancire, Cic.: Samnites foedere primum, deinde conubio, atque inde cognationibus, postremo civitate sibi coniunxisse, Liv.: Persas et Macedones conubio iungi, Curt. – / Bei Dichtern aus prosodischen Gründen oft dreisilbig, zB. conubio, Verg. Aen. 1, 73. Ov. met. 6, 428: conubiis, Verg. Aen. 7, 96.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Conubium —   [lateinisch] das, s/...bi |en,    1) ohne Plural, römisches Recht: die Fähigkeit bestimmter Personen, miteinander eine gültige Ehe einzugehen (fehlte ursprünglich z. B. bei Verschiedenheit des Standes).    2) Sozialgeschichte, Genealogie:… …   Universal-Lexikon

  • conubium — (izg. konúbium) m DEFINICIJA pravn. pov. u antičkom Rimu pravo sklapanja zakonitog braka ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

  • Conubium — Das conubium ist im römischen Recht die Fähigkeit, mit einer bestimmten Person eine anerkannte Ehe eingehen zu können. So ermöglichte erst 445 v. Chr. eine lex Canuleia Ehen zwischen Plebejern und Patriziern. Mit der Constitutio Antoniniana von… …   Deutsch Wikipedia

  • Conubium — Co|nu|bi|um [k...] vgl. ↑Konubium …   Das große Fremdwörterbuch

  • conubium — variant of connubium …   Useful english dictionary

  • CONB — conubium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONUB — conubium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • КОНУБИУМ —    • Conubĭum,          см. Matrimonium, Брак, II …   Реальный словарь классических древностей

  • CONCUUXOR — conubium cum uxoribus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONCUUXORQ — conubium cum uxoribus quas …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONCUUXQUA — conubium cum uxoribus quas …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”