aemulus

aemulus

aemulus, a, um, es jmdm. od. (in) einer Sache gleich zu tun strebend, I) im guten Sinne, in seinem Streben es gleichtuend, nachstrebend, nacheifernd, wetteifernd, Nacheiferer, -erin, Wetteiferer, -erin, Nebenbuhler, -erin, a) eig., m. Dat., mihi es aemula, dein Streben kommt dem meinigen gleich, Plaut.: quae (patria) nunc subit aemula laudi, Verg.: dictator Caesar summis oratoribus aemulus, Tac. – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in u. Akk., in convivas aemulus, Apul. met. 1, 4: in nuptias aemula, ibid. 5, 27. – subst., aemulus, ī, m., alcis, Cic. u.a.: citra aemulum, ohnegleichen, Quint.: insbes., der eifrige Anhänger eines philos. Systems, eiusdem rationis (Lehre), Cic. Tusc. 4, 6: cuius (Zenonis) inventorum aemuli Stoici nominantur, Cic. Mur. 61. – b) übtr., v. dem, was seinen Leistungen, seiner Beschaffenheit nach gleichs. mit etw. wetteifert, einem Gegenstande gleichkommend, gleichzustellend, tibia tubae aemula, Hor.: mustelae marinis aemulae, Plin.: ficus piris magnitudine aemula, Plin. – II) im üblen Sinne, scheelsüchtig, neidisch, eifersüchtig, nebenbuhlerisch, Nebenbuhler, -erin, a) übh.: Carthago aemula imperii Romani, Sall.: remoto aemulo, Tac.: v. Lebl., aemula senectus, neidische (auf die Vorzüge der Jugend), Verg. – dah. feindlich, gegnerisch, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 338). – b) insbes., aemulus, ī, m. u. aemula, ae, f., der Nebenbuhler, die Nebenbuhlerin in Liebesangelegenheiten, m. b. Cic. u.a., f. b. Ov.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • aemulus — index contestant, rival Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Conus aemulus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropo …   Wikipedia

  • Zorocrates aemulus — Zorocrates aemulus …   Wikipédia en Français

  • aemulum —   , aemulus   See aemula …   Etymological dictionary of grasses

  • émule — [ emyl ] n. • déb. XIVe; « rival » XIIIe; lat. æmulus « celui qui cherche à imiter; rival » ♦ Littér. Personne qui cherche à égaler ou à surpasser qqn en qqch. de louable. ⇒ concurrent. « L équilibre heureux où se maintiennent, émules et non… …   Encyclopédie Universelle

  • emul — EMÚL, emuli, s.m. Persoană care se străduieşte să egaleze sau să întreacă pe cineva într un domeniu de activitate. – Din fr. émule, lat. aemulus. Trimis de ana zecheru, 03.06.2002. Sursa: DEX 98  EMÚL s. v. concurent. Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • émulo — (Del lat. aemulus, rival, imitador.) ► adjetivo/ sustantivo culto Se aplica a la persona que imita a otra y procura aventajarla: ■ es un émulo de su cuñado. * * * émulo, a (del lat. «aemŭlus»; cult.; «de, en») n. Con relación a una persona, otra… …   Enciclopedia Universal

  • Sibianor — ? Sibianor …   Википедия

  • Liste des prénoms français et de la francophonie — Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Voici une liste de prénoms Français et de la francophonie …   Wikipédia en Français

  • imitieren — abkupfern (umgangssprachlich); nachahmen; nachbilden; nachäffen (umgangssprachlich); nachmachen * * * imi|tie|ren [imi ti:rən] <tr.; hat: nachahmen: die Stimme eines Vogels, einen Clown imitieren. Syn.: ↑ …   Universal-Lexikon

  • Amiel — I Provenance. Forme provençale d Emile. Vient du latin aemulus Signifie : émule, rival Se fête le 22 mai. Histoire. Saint Emile est un martyr d Afrique du nord, victime de la persécusion de Dèce, au IIIème siècle. Arrêté une première fois, il… …   Dictionnaire des prénoms français, arabes et bretons

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”