distinguo

distinguo

dī-stinguo, stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), eig. mit einem spitzigen Werkzeuge Punkte machen, dah. I) absondern, trennen, abteilen, A) eig.: 1) im allg.: vites semitis decumanisque, Col.: onus inclusum (die Erde) eodem numero, Ov.: alternos cantus, abteilen = bestimmen, wer den Wechselgesang anheben soll, Calp. – 2) insbes., als t. t. der Toilette = das Haar abteilen u. dadurch ordnen, capillum, Apul., crinem doctā manu, Sen. poët.: cedo acum crinibus distinguendis, Tert.: caput (den K. = das Haar auf dem K.) acu, Claud. – B) übtr.: 1) im allg., absondern, trennen, unterscheiden, intervallis distingui, Cic.: d. voces in partes, Cic.: vera a falsis, Cic.: artificem ab inscio, Cic.: falsum vero, Hor.: fetus suos non distinguunt ferae, die w. T. machen keinen Unterschied zwischen ihren J., Sen.: simiarum genera caudis inter se distinguuntur, unterscheiden sich durch die Schw., Plin. – unpers., m. folg. indir. Fragesatz, quid inter naturam et rationem intersit, non distinguitur, Cic. de nat. deor. 3, 26: im Abl. absol., non distincto, suā an alienā manu, ohne nähere Bestimmung, Tac. ann. 11, 38. – 2) insbes., a) als gramm. t. t., beim Lesen od. Schreiben gehörig abteilen, wo es der Sinn erfordert, interpungieren, mit Interpunktionszeichen versehen, (vgl. Steup de Probis gr. p. 20 u. p. 23 sq.), versum, Quint. 1, 8, 1: exemplaria, Suet. gr. 24. – b) endigen, contationem (cunctationem), Apul. met. 2, 30. – c) abtun, schlichten, entscheiden, causas, Lampr. u. Cod. Iust.: iurgia, Amm. – II) meton.: A) unterscheidend auszeichnen, bezeichnen, fest bestimmen, iam tibi lividos distinguet autumnus racemos, bläulich färben, Hor.: nigram medio frontem distinctus ab albo, mit weißer Blässe mitten auf der schw. St., Ov.: ›malus‹ utrum arborem significet, an hominem non bonum, apice distinguitur, Quint. – B) etw. mit etw. mannigfaltig verzieren, hier und da besetzen, auslegen, ausschmücken, pocula ex auro, quae gemmis erant distincta clarissimis, Cic.: distincta gemmis fulgentibus pocula, Lact.: gladius, cuius vagina gemmis distinguitur, Sen.: litora distincta tectis et urbibus, Cic.: Cynosura stellis distincta, Cic.: distincta radiis corona, Strahlenkrone, Flor.: via illa nostra castris Thraeciis distincta ac notata, hier u. da besetzt (garniert), Cic. – v. der Rede, oratio distinguitur atque illustratur alqā re, erhält Glanzstellen u. Lichtpunkte durch etw., Cic.: id non debet esse fusum (hindurchlaufen) aequabiliter per omnem orationem, sed ita distinctum (an verschiedenen Stellen angebracht), ut etc., Cic. – C) in etw. Abwechselung bringen, einer Sache Abwechselung geben, historiam varietate locorum, Cic.: graviora opera lusibus, Plin. ep.: hoc carmen (Dichtung als Beschäftigung) argutum et breve, quod apte quantaslibet occupationes curasque distinguit, Plin. ep.: ab quibus utrisque variatur aliquid, distinguitur, die beide (Dichter u. Musiker) Tonart u. Tempo wechseln lassen, Cic.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • distinguo — [ distɛ̃go ] n. m. • 1578; lat. scolast. distinguo « je distingue » ♦ Action d énoncer une distinction dans une argumentation; cette distinction plus ou moins subtile. « Et de se lancer dans des distinguos, un peu subtils pour lui, entre le droit …   Encyclopédie Universelle

  • Distinguo — Developer(s) Ultralingua Inc.; Semantica Software S.A Type API License Proprietary Website www.ultralingua.com …   Wikipedia

  • distinguo — /di stingwo/ s.m. [1a pers. sing. del pres. indic. del verbo distinguere ], invar. [il mettere in luce ciò che distingue] ▶◀ [➨ distinzione (1. a)] …   Enciclopedia Italiana

  • distinguo —    distìnguo    (s.m.) Qualsiasi argomentazione che voglia massimizzare le diffe­renze anche minime. Frase tipica di chi pignolescamente voglia distin­guersi in qualcosa dalle posizioni di un concorrente. distinguere …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • distinguo — (di stin go) Terme d argumentation scolastique, signifiant je distingue, et qu on emploie pour indiquer que, dans une proposition, l on accorde une partie (concedo) et nie l autre (nego), ou, simplement, que l on fait une distinction.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • distinguo — di·stìn·guo s.m.inv. 1. TS filos. formula che nei testi della filosofia scolastica introduceva un argomentazione basata su una distinzione 2. CO estens., distinzione sottile e precisa; spesso spreg., distinzione cavillosa, argomentazione pedante …   Dizionario italiano

  • DISTINGUO — n. m. Terme emprunté du latin scolastique. Je distingue. Action d’énoncer une distinction dans une argumentation, ou Résultat de cette action. Il a toujours dans la discussion un distinguo tout prêt. Des distinguos …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • distinguo — dis|tin|guo Mot Pla Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • distinguo — {{hw}}{{distinguo}}{{/hw}}s. m. inv. Distinzione acuta o pedante …   Enciclopedia di italiano

  • distinguo — s. m. (est.) distinzione, differenza …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • distinguo — dis·tin·guo …   English syllables

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”