doctus

doctus

doctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. doceo), durch Schule od. Erfahrung unterrichtet, wissenschaftlich gebildet, durch Unterricht geschickt, geschult, I) im engern Sinne (Ggstz. indoctus, agrestis), a) v. Pers.: docta puella, ein Mädchen, das singt u. in der Dichtkunst bewandert ist, Tibull.: puella Musā Sapphicā doctior, Catull.: virgines doctae, die Musen, Catull. 65, 2: docta civitas (v. Syrakus), Cic.: doctus homo od. vir, ein durch die Schule gebildeter Denker u. Kenner, ein Mann von Bildung (griech. σοφός), Cic.: doctissimi homines, Cic.: adulescens doctissimus, Cic. – subst., exercitatus et doctus, Sen.: indoctus doctusque, Hor.: non solum doctus indoctum, sed etiam doctior doctum in rhetorices opere superabit, Quint.: u. Plur. docti, wissenschaftlich, theoretisch Gebildete, Männer, denen ein wissenschaftliches Urteil zusteht, Cic.: so auch doctissimi (Ggstz. indoctissimi), Cic. – m. Abl. instr., et Graecis litteris et Latinis, Cic.: Graecis doctior, Eutr. – m. Genet., fandi, Verg.: futuri, Stat.: iuris civilis, Gell.: grammaticae, Prisc.: rerum litterarumque veterum impense doctus, Gell.: utriusque linguae doctissimus, Augustin. – m. Acc., dulces modos, Hor. – m. in u. Abl., in (bei) parum fausto carmine docta, Ov.: non satis in ea re doctus (Unterrichteter), Quint. – m. ad u. Akk., carmine ab omni ad delinquendum doctior esse potest, Ov. – m. Infin., tibiis canere, Tac.: tendere sagittas, Hor. – b) übtr., v. Lebl., was von Unterricht, Schule zeugt, gelehrt, libelli, Mart.: lingua, beredte, Ov.: ars, erfahrene, Ov.: artes, Wissenschaften, Aur. Vict.: carmina, Tibull.: labor, Arbeit meiner Muße, Phaedr.: doctissimae voces Pythagoreorum, Cic.: doctissimi libri, Quint.: doctissimus sermo, Plin. ep.: doctissimi sermones, Cic. – II) im weitern Sinne, a) übh., abgerichtet, ausgelernt, gescheit, gewitzigt, klug, pfissig, schlau, verschmitzt, malus, callidus, doctus, Plaut.: numquam accedo, quin abs te abscedam doctior, Ter. – m. Abl., doctus usu, Caes., aetate et usu, Liv. – m. ad u. Akk., doctus ad malitiam, Ter.: nimis doctus ille est ad maleficiendum, Plaut. – b) übtr., v. Lebl.: manus, Ov.: falx, Prop.: dolus, Plaut. – / synk. Genet. Plur. doctûm, Plaut. Pseud. 678.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • doctus — index learned Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Doctus cum libro — Saltar a navegación, búsqueda Doctus cum libro es una locución latina que significa “sabio con libro”. Esta expresión se utiliza para referirse a las personas que, siendo incapaces de crear nada por si mismas, ni aún de juzgarlas al no tener… …   Wikipedia Español

  • doctus cum libro — [dɔktyskɔmlibʀo] loc. adj. ou adv. ÉTYM. Mots latins signifiant : savant avec le livre. ❖ ♦ Qui étale les connaissances qu il vient de puiser dans les livres; en étalant des connaissances livresques …   Encyclopédie Universelle

  • Poeta doctus — Als Poeta doctus (lat. gelehrter Dichter) wird in der Philologie ein Dichter oder Schriftsteller bezeichnet, der in seinen Werken die Kenntnis der Literatur seiner Vorgänger voraussetzt und darauf ausdrücklich oder auch unausgesprochen Bezug… …   Deutsch Wikipedia

  • Poeta doctus — Po|e|ta dọc|tus 〈m.; , tae [ tɛ:] ti; Lit.; veraltet〉 gelehrter Dichter, der sein Wissen u. die Beherrschung poetischer Formen bei seiner literarischen Arbeit bewusst anwendet u. ausstellt (Idealbild des Dichters in alexandrinischer Zeit, im… …   Universal-Lexikon

  • Poeta doctus — Po|e|ta doc|tus [ dɔk...] der; , ...tae [...tɛ] ...ti <aus lat. poeta doctus »gelehrter Dichter«> gelehrter, gebildeter Dichter, der Wissen, Bildungsgut o. Ä. in Reflexionen, Zitaten o. Ä. durchscheinen lässt u. somit ein gebildetes… …   Das große Fremdwörterbuch

  • Te de aliis, quam alios de te suavius fieri doctus. — См. Чужая беда научит …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Poeta doctus — Po|e|ta dọc|tus 〈m.; Gen.: , Pl.: tae dọc|ti; Lit.; veraltet〉 gelehrter Dichter, der sein Wissen u. die Beherrschung poetischer Formen bei seiner literarischen Arbeit bewusst anwendet u. ausstellt (Idealbild des Dichters in alexandrinischer… …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Degré de comparaison — Pour les articles homonymes, voir comparaison et gradation. En grammaire, les degrés de comparaison ou degrés de signification sont une propriété des adjectifs et des adverbes, décrivant l intensité de la notion exprimée. On parle aussi de… …   Wikipédia en Français

  • Degré de l'adjectif — Degré de comparaison Pour les articles homonymes, voir comparaison et gradation. En grammaire, les degrés de comparaison ou degrés de signification sont une propriété des adjectifs et des adverbes, décrivant l intensité de la notion exprimée. On… …   Wikipédia en Français

  • Degré de l'adverbe — Degré de comparaison Pour les articles homonymes, voir comparaison et gradation. En grammaire, les degrés de comparaison ou degrés de signification sont une propriété des adjectifs et des adverbes, décrivant l intensité de la notion exprimée. On… …   Wikipédia en Français

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”