exsertē (exertē), Adv. (exsertus), kräftig, mutig, entschlossen, streng, clamitare, Apul. met. 1, 17: ad audendum exsertius consurgere, Amm. 16, 12, 46: alqd exs. defendere, Tert. adv. Val. 3: iubere, Tert. ad ux. 2, 1: de alqa re exsertius disserere, Dict. 5, 5: severissime exsertissimeque agere tribunatum, Spart. Sev. 3, 1.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
EXSERERE Brachia — humerosque, Venatorum est. De Diana Papin. Stat. Achill. l. 1. v. 344. et seqq. Sic ubi Virgineis Hecate lassata pharetris Ad patrem fratremque redit, comes haeret eunti Mater et ipsa humeros exsertaque brachia velat. De Maevia Iuv. Sat. 1. l. 1 … Hofmann J. Lexicon universale
exsertion — (èk sèr sion) s. f. Terme d histoire naturelle. État d une chose exserte, qui fait saillie, qui s élève de la surface d une autre. ÉTYMOLOGIE Exsert … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
TETARTERON — et contracte Tartaron, apud Alb. Aquensem, Imperator de moneta, quae dicitur Tartaron, modium unum exercitui illius erogavit, l. 1. c. 16. aliosque Rerum Hierosol. Scriptores, monetae nomen est Byzantiae, quam Graeci τεταρτηρὸν vocavêre, uti… … Hofmann J. Lexicon universale
exsert — exsért adj. m., pl. exsérţi; f. sg. exsértă, pl. exsérte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic EXSÉRT, Ă adj. (bot.; despre organe) ieşit în afară. (< … Dicționar Român
