fastidio

fastidio

fāstīdio, īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel usw. verschmähen, I) eig., einen phys. Ekel, a) aus Übersättigung usw. vor Ggstdn. des Geschmackes, olus, Hor.: omnia praeter pavonem rhombumque, Hor.: absol., bibendum hercle hoc est; quid hic fastidis (ekelst du dich? spielst den Feinschmecker?), Plaut.: si in farciendo nimio cibo fastidiunt gallinae, Ekel zeigen, nicht mehr fressen wollen, Varro. – vom Gaumen, docta palata fastidiunt lupum fluvialem, Col.: u. absol. vom Magen, fastidientis stomachi est multa degustare, es verrät einen überladenen, verdorbenen Magen, an vielem herumzukosten, Sen. – b) vor Ggstdn. des Geruches, euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet, hat einen ekelhaften G., Plin.: absol., olfacta igitur hinc; ut fastidis! ekelst (scheust) du dich? Plaut. – c) vor Ggstdn. des Gehöres, aures... redundantia et nimia fastidiunt, verwerfen, mögen nicht, Quint. 9, 4, 116. – II) übtr.: 1) einen moralischen Ekel od. Widerwillen gegen etw. empfinden od. zeigen, gegen etw. ekel tun, etw. nicht mögen, verschmähen, zurückweisen, sich für jmd. od. etw. zu vornehm dünken, sich einer Sache schämen, alqm, Vell., Curt. u.a.: preces alcis, Liv.: mores Macedonum, Curt.: Tarquinium fastidiendum, quod mercatore genitum, Val. Max.: animal foedissimum et dictu quoque fastidiendum, nur mit Widerwillen auszusprechendes, Plin. – m. Genet., fastidit mei, Plaut. u. Turpil. fr.: mei fastidis, Titin. fr.: fastidimus bonorum, Lucil. 293: fastidire Agamemnonis, Lucil. 654. – m. folg. Infin., et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere, Liv.: gloriari fastidiebat, Sen.: nec mortis spectator esse fastidisti, Val. Max. – m. folg. Acc. u. Infin., est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. 6, 41, 2: plebs primo coeperat fastidire munus vulgatum a civibus isse (al. exisse) in socios, Liv. 2, 41, 4. – absol., in recte factis saepe fastidiunt, sind sie heikel, haben sie etwas auszusetzen, Cic. Mil. 42: si non fastidis (wenn du vorlieb nimmst), Phaedr. 3, 16, 14: ut, quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus (gleichsam mit einem verächtlichen Fußtritt von uns stoßen), Quint. 5, 13, 22. – 2) im Benehmen = vornehm tun, sich aufblasen, gloriosus fastidit, Plaut. Curc. 633: vide ut fastidit simia, Plaut. most. 886. – / Partiz. fastiditus als Depon. m. Acc., ne me putes studia fastiditum, Petron. 48, 4.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • fastidio — sustantivo masculino 1. Disgusto o molestia de poca importancia: Qué fastidio que ya haya salido el último autobús. Es un fastidio que no abran los domingos. Sinónimo: incordio. 2. Cansancio o aburrimiento producido por una cosa: Pasé un rato de… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • fastidio — fastídio (fàštīdij) m <G ija> DEFINICIJA reg. zast. dosada ETIMOLOGIJA tal. fastidio ← lat. fastidium …   Hrvatski jezični portal

  • fastidio — /fa stidjo/ s.m. [dal lat. fastidium, der. di fastus us orgoglio, disdegno , prob. incrociato con taedium tedio ]. 1. a. [senso di insofferenza per cosa che dispiace o che mal si sopporta: il f. di alzarsi presto ] ▶◀ disagio, molestia, noia,… …   Enciclopedia Italiana

  • fastidio — (Del lat. fastidĭum). 1. m. Enfado, cansancio, aburrimiento, tedio. 2. Disgusto o desazón que causa la comida mal recibida por el estómago, o el olor fuerte y desagradable de una cosa …   Diccionario de la lengua española

  • fastidio — (Del lat. fastidium.) ► sustantivo masculino 1 Sensación de molestia o enfado causado por una persona, una cosa o algún contratiempo de poca importancia: ■ es un fastidio tener que repetirlo. SINÓNIMO disgusto molestia 2 Cosa que resulta pesada,… …   Enciclopedia Universal

  • fastidio — fa·stì·dio s.m. FO 1. sensazione di disturbo, insofferenza o disagio: dare fastidio, ti dà fastidio la finestra aperta? | noia, avversione: provare, sentire fastidio per qcn., per qcs. Sinonimi: disagio, disturbo, molestia, noia | antipatia,… …   Dizionario italiano

  • fastidio — {{#}}{{LM F17470}}{{〓}} {{SynF17920}} {{[}}fastidio{{]}} ‹fas·ti·dio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{※}}col.{{¤}} Disgusto o molestia causados por un contratiempo de poca importancia: • Es un fastidio tener que salir con esta lluvia.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • fastidio — s. molestia, disgusto, dificultad. ❙ «...y miró a Lorena con fastidio.» Pedro Zarraluki, La historia del silencio, 1994, RAECREA. ❙ «Ella hizo un ademán de fastidio.» Javier García Sánchez, La historia más triste, 1991, RAE CREA. ❙ «¡Qué… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • fastidio — (m) (Intermedio) perturbación del bienestar, o hastío provocado por algo Ejemplos: Los espectadores miraban la obra con fastidio. ¡Qué fastidio tener que esperar tanto tiempo! Sinónimos: molestia, hastío …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • fastidio — sustantivo masculino 1) aburrimiento, hastío, cansancio, tedio, pesadez, latazo (coloquial). Por ejemplo: es un fastidio tener que esperar tanto. 2) desagrado*, disgusto, descontento …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • fastidio — {{hw}}{{fastidio}}{{/hw}}s. m. 1 Senso di molestia, disagio, disturbo. 2 Disgusto, avversione, noia: avere fastidio di un lavoro. 3 Causa di affanno, dispiacere; SIN. Incomodo, seccatura. 4 Nausea: cibo che dà –f. ETIMOLOGIA: dal lat. fastidium… …   Enciclopedia di italiano

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”