furo [1]

furo [1]

1. furo, ere (zu griech. θυάζω, rase, θυιάς, Bacchantin), I) rasen, wüten, von solchen, die wirklich ihres Verstandes nicht mächtig sind, usque eo commotus est, ut sine ulla dubitatione insanire omnibus ac furere arbitraretur, Cic.: eos furere et bacchari arbitratur, Cic.: num furis? rappelst du? Hor.: furere se simulavit, Cic.: furere coepisse, in den Zustand der Wut treten, in W. verfallen, Ulp. dig. – II) übtr.: A) v. lebenden Wesen = wie ein Rasender-, unsinnig sich benehmen oder handeln, rasen, wüten, toben, Catilina furens audaciā, Cic.: nostra iuventus furit, ist toll, Vell.: cui furitis, Stat.: beluae in suos acrius furunt, Curt.: furens Neptunus, poet. = die brausenden Wogen, Hor.: mit Genet. loc., animi, Verg. u. Sil.: mit Acc., furorem, Verg.: id, darin, Liv.: praecipuum caedis opus, in der Wut vollbringen, Stat.: u. so vix credenda, Sil. – m. Acc. u. Infin., (Clodius) furebat a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum, Cic.: Antonius praelatum sibi Octavium furens, Flor.: mit folg. Infin. = leidenschaftlich streben, ecce furit te reperire atrox Tydides, Hor. carm. 1, 15, 27: u. so Sen. Agam. 65. – Insbes.: a) v. prophetisch Begeisterten, Verg. u. Ov. – b) v. der Raserei in sinnlichen Begierden, bes. in der Liebe, libidinibus inflammatus et furens, Cic.: caeco raptus amore furit, Ov.: furens puer, Hor. – furere alqā, in ein Mädchen rasend verliebt sein ( μαίνεσθαι επί τινι), Hor. epod. 11, 6: u. so in alqa, Ps. Quint. decl. 289. – c) v. dem, der sich über alle Pflichten hinwegsetzt und nur den Eingebungen einer frevelhaften Begierde folgt, s. Cic. Pis. 47. – u. d) wie μαίνεσθαι = ausgelassen sein, schwärmen, dulce mihi est furere, Hor. carm. 2, 7, 28. – B) v. Lebl., a) rasen, wüten, toben, tempestas od. ignis furit, Verg.: fretum acrius furit, Curt.: aër furit procellis, Plin.: fulmen in sua templa furit, Lucan.: vesani vultus et furentia ora, Liv. – furit ardor edendi, Ov. – b) tobend-, lärmend verbreiten, m. folg. Acc. u. Infin., fama furit versos hostes, Sil. 7, 504. – / Perf. furuī, Placid. gloss. V, 23, 12: furuit u. furuerunt bei Serv. Verg. Aen. 1, 41; 4, 469 u. 471: furuit, Orest. tr. 846: furuī u. furuisse, (Rufin.) comm. in Amos I. ad 1, 11 u. 12 u. ad 2, 1 sqq.: furuisse bei Coripp. Ioann. 7, 137; aber bei Plin. 33, 147 jetzt mit der Bamberger Hdschr. furit u. Sedul. carm. 1, 196 Gruner nach Hdschrn. ferverunt (vgl. Diom. 380, 11 ›furisti nemo dicit sed insanisti‹; u. Prisc. 8, 59 ›furo insanivi‹).


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • furo — s. m. 1. Buraco aberto com furador. = ROMBO 2. Buraco que provoca o esvaziamento de um pneumático. 3.  [Informal] Tempo livre no meio de tempo ocupado com afazeres ou aulas. = INTERVALO 4.  [Informal] Grau numa escala ou hierarquia (ex.: ele está …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Furo — Furo, Flußarm des Tocatins in der brasilianischen Provinz Goyaz (Südamerika), bildet mit dem Tocatins die Insel Santa Anna …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Furo — Furo, das Frettchen, s. Iltis …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • furo — furo, ra adjetivo huraño, arisco, esquivo, hosco, insociable, misántropo …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Furo — For furo (風炉), the hearth used in Japanese tea ceremony, see List of Japanese tea ceremony equipment#Hearths. A traditional private ofuro in a Ryokan in Kyoto …   Wikipedia

  • furo — /foor oh/; Japn. /fooh rddaw/, n., pl. furos, Japn. furo. a short, deep Japanese bathtub, often with a seat, in which a person sits upright while soaking in hot water. Also called ofuro. [ < Japn, earlier *fu ro < MChin, equiv. to Chin fenglú a… …   Universalium

  • furo — ► sustantivo masculino Orificio que tienen en el fondo las hormas cónicas en que se vacían los panes de azúcar. * * * furo1, a (del lat. «furo», hurón) 1 (Ar.; «Ser») adj. Se aplica al animal *bravo. 2 (Ál., Ar., Nav.; «Estar») Furioso. 3 Se… …   Enciclopedia Universal

  • Furo — Sentō Entrée du sentō au Musée de plein air d Edo à Tokyo Le sentō (銭湯, sentō …   Wikipédia en Français

  • furo — fù·ro s.m., agg. OB LE s.m., ladro: mai non fu mastino sciolto | con tanta fretta a seguitar lo furo (Dante) | agg., avido: quelle femmine, le quali son fure (Boccaccio) {{line}} {{/line}} DATA: av. 1294. ETIMO: dal lat. fŭre(m) …   Dizionario italiano

  • furo — furo1 (Del lat. forāre, horadar). m. En los ingenios de azúcar, orificio que en su parte inferior tienen las hormas cónicas de barro cocido, para salida del agua y melaza al purgar los panes de azúcar. ☛ V. miel de furos. furo2, ra (Del lat. furo …   Diccionario de la lengua española

  • furo — /foor oh/; Japn. /fooh rddaw/, n., pl. furos, Japn. furo. a short, deep Japanese bathtub, often with a seat, in which a person sits upright while soaking in hot water. Also called ofuro. [ < Japn, earlier *fu ro < MChin, equiv. to Chin… …   Useful english dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”