furor [2]

furor [2]

2. furor, ōris, m. (furo), die Raserei, die Wut, I) als physischer Zustand, die Raserei, Tobsucht, der Wutausbruch, die Wut, ira furor brevis est, Hor.: fere ira et concitatio furori sunt similia, Quint.: ubi maxime furor urget, Cels.: virgines velut captae furore eo cursu se ex sacrario proripuerunt, ut etc., Liv. – II) übtr.: A) v. Leb., als Geistes- od. Gemütsstimmung: 1) im engern Sinne: a) die Raserei bei der Bacchusfeier usw., maiorem orsa furorem, Verg.: face, ut hunc furor agitet, Catull.: beim Feste der Cybele, violenti signa furoris, Lucr.: venit in exemplum furor hic, Ov.: bildl., versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis, Cic. Cat. 4, 11. – b) die Raserei des Begeisterten, die Verzückung, Begeisterung, sine quodam adflatu quasi furoris, Cic.: feminae in furorem turbatae adesse exitium canebant, Tac.: negat sine furore Democritus poëtam magnum esse posse, Cic.: cuius furor consederit, Cic.: ut primum furor cessit, Verg.: Plur., vaticinos concepit mente furores, Ov. met. 2, 640. – c) die Wut des Kämpfenden, die Kampfwut, Kriegswut, bellandi furor, Sil.: fur. Teutonicus, Lucan.: fur. armorum, Vell.: sic animis iuvenum furor additus, Verg.: sine me furere (austoben) ante furorem, Verg.: der Tiere, furor illorum (taurorum), Phaedr. – personif., Furor, im Gefolge des Mars, Verg. Aen. 1, 294. Sil. 4, 327. Stat. Theb. 3, 424 u. 7, 52. – d) die Wut des Zornigen, tum regia Iuno acta furore gravi, Verg.: inceptum frustra submitte furorem, Verg.: populum Romanum egit in furorem praetexta C. Caesaris cruenta, Quint. – meton., die Ursache des Zorns,Unwillens, ut tibi sim merito semper furor, Prop. 1, 18, 15. – e) die Raserei der Liebenden die wahnsinnige-, heftige Leidenschaft, Liebeswut, amenti caeca furore, Catull.: intus erat furor igneus (glühende), Ov.: furori indulgere, Ov.: furorem vincere ratione, Ov.: ante omnes furor est insignis equarum, Geilheit, Brunst, Verg.: Plur., mille puellarum, puerorum mille furores, Hor.: mens tamen ut rediit, pariter rediere furores, Ov. – meton., der Gegenstand der heftigen Leidenschaft, sive mihi Phyllis, sive esset Amyntas, seu quicumque furor, Verg. ed. 10, 38. – 2) im weitern Sinne, das wahnsinnige-, unsinnige Beginnen jmds., der Wahnsinn, die Tollheit, Verrücktheit, Verblendung, a) übh.: furore atque amentiā impulsus, Caes.: indomitus furore, Catull.: caeci furore, Verg.: idem furor et Cretenses lacerabat, Liv.: dignum furore suo habuit exitum, Vell. – furor est m. Infin., Tibull. 1, 10, 33. Ov. met. 6, 170 u. art. am. 3, 172. Sen. ad Helv. 10, 6: u. so id primum aliis videri furor (Unsinn) m. folg. Infin., Iustin. 18, 3, 11. – m. folg. quod (weil, daß), Iuven. 15, 35. – b) insbes.: α) leidenschaftliche-, heftige Begierde, nec minor in campo (Martio) furor est, Petron.: movit tantum vox illa furorem, Lucan.: m. obj. Genet., prodigus vitae furor, Poët. inc.: impius lucri fur., Sen. poët.: fur. impendiorum, Suet.: quis vos agitat furor m. folg. Infin., Sen. Thyest. 339; vgl. Sen. Phaedr. (Hippol.) 917. – β) das unsinnige-, maßlose Beginnen derer, die sich gegen den Staat auflehnen, die Verbissenheit, aufrührerische Gesinnung, Empörung, fur. multitudinis, Cic.: abiecti hominis et semivivi fur., Cic.: comes od. dux illius furoris, Liv.: scelus ac furor tuus, Cic.: alcis effrenatus et praeceps furor, Cic.: Cinnani furores, Pacat. pan.: tribunicii furores, Liv.: alcis furorem frangere, Cic., armis compescere, Vell. – B) v. Lebl., die Wut, das Toben der Stürme u. Gewässer, caeli furor aequinoctialis, Catull.: boreae dirus furor, Sil.: fur. maris, Tibull.: furores et rabies tanta caeli marisque, Verg.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • furor — sustantivo masculino 1. (no contable) Enfado violento: Su furor era incontenible. 2. (no contable) Violencia o ímpetu con que se hace una cosa: Acometió con furor a sus enemigos. 3. (no contable) Momento cumbre de una cosa: En el furor de la… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Furor — Género Concurso Presentado por Alonso Caparrós. País de origen España Duración 60 min. Idioma/s Español Temporadas 3 …   Wikipedia Español

  • furor — fȗror m DEFINICIJA bijes, razjarenost, žestina, zanos, obijest, velika lakomislenost [činiti furore 1. odavati se velikom veselju 2. bacati se u velike troškove] SINTAGMA furor poeticus (izg. fȗror poétikus) pjesnički zanos, žar, žestina; furor… …   Hrvatski jezični portal

  • furor — furor, hacer furor expr. causar sensación. ❙ «...que en ese tiempo hacía furor en Génova.» Augusto Roa Bastos, Vigilia del almirante, 1992, RAE CREA. ❙ «...justo en medio del tercer acto de una Traviata dolorosa y arrebatada que hacía furor.»… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Furor — may refer to:* Furor , a Spanish destroyer that fought at the Battle of Santiago de Cuba during the Spanish American War.*The Furor, a black metal band from Perth, Western Australia.*Furor, a metalcore band from Athens, Greece …   Wikipedia

  • furor — (Del lat. furor, ōris). 1. m. Cólera, ira exaltada. 2. En la demencia o en delirios pasajeros, agitación violenta con los signos exteriores de la cólera. 3. Momento de mayor intensidad de una moda o costumbre. 4. Arrebato, entusiasmo del poeta… …   Diccionario de la lengua española

  • FUROR — ab antiquis fictus fuit vinctus catenis, qualem his ver bis Virg. l. 1. Aen. Iovem inducit loquentem, v. 397. et seqq. Dirae ferro compagibus arctis Clauduntur Belli portae, Furor impius intus Saeva sedens super arma, et centum vinctus ahenis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • furor — furór s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  FURÓR s. n. stare paroxistică reprezentând gradul cel mai înalt de iritabilitate. (< lat. furor) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • furor — |ô| s. m. 1. Violência de qualquer paixão. = FÚRIA 2.  [Figurado] Mania, paixão. 3. Transporte, entusiasmo. 4.  [Medicina] Sintoma de certos delírios. 5. furor uterino: o mesmo que ninfomania.   ‣ Etimologia: latim furor, oris …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • furor — n. an interest followed with exaggerated zeal; a fad. Syn: fad, craze, furore, cult, rage. [WordNet 1.5] 2. a sudden outburst (as of protest). Syn: uproar, furore. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furor — late 15c., from M.Fr. fureur, from L. furor a ravaging, rage, madness, passion; related to furia rage, passion, fury (see FURY (Cf. fury)) …   Etymology dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”