- incenatus
in-cēnātus, a, um, noch nicht gespeist habend, hungrig, Plaut. Cas. 776 u. 788; Pseud. 846 u.a. Cato r. r. 127, 2 u. 156, 4. Scrib. Larg. 140. Vulg. Daniel 6, 18.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.
in-cēnātus, a, um, noch nicht gespeist habend, hungrig, Plaut. Cas. 776 u. 788; Pseud. 846 u.a. Cato r. r. 127, 2 u. 156, 4. Scrib. Larg. 140. Vulg. Daniel 6, 18.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.