insolenter

insolenter

īnsolenter, Adv. (insolens), ungewöhnlich, I) wider Gewohnheit (Ggstz. vulgo), evenire vulgo soleat, an insolenter et raro, Cic. de inv. 1, 43. – II) ungewohnt, A) in der Rede, auffallend übertrieben, eis festivitatibus insolentius abuti, Cic. or. 176. – B) im Benehmen, über Gebühr, a) im Aufwande, se insolentius iactare, Cic. Cat. 2, 20. – b) gegen andere, schnöde, keck, unverschämt, übermütig, nostros insequi, Caes.: se efferre, Cic.: insolentissime obequitare, Val. Max.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • insolenter — (in so lan té) v. a. Traiter avec insolence. •   Mme la duchesse se sentit soulagée d avoir au moins insolenté sa soeur, SAINT SIMON 271, 172. •   Nous qui faisons ordinairement bouquer la noblesse, il ne sera pas dit que nous nous laissions… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • insolent — insolent, ente [ ɛ̃sɔlɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1495; lat. insolens « qui n a pas l habitude de » 1 ♦ Cour. Dont le manque de respect est offensant. ⇒ effronté , grossier, impertinent, impoli, impudent. Un enfant insolent avec ses parents. L argent… …   Encyclopédie Universelle

  • AEPIUS — athleta quidam, qui arroganter de pugilatione et insolenter loquutus, ubi obstrepitum aperte est ei, Anne satis est (inquit) quod ad pugnam sum ineptus? ridicule satis ostentationem athleticam ignaviae et languoris mollierns confessione. Plut. De …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARCHICAPELLANUS qui et CAPELLANUS — ARCHICAPELLANUS, qui et CAPELLANUS per excellentiam, dicebatur olim, qui omnem Clerum Palatii sub cura et dispositione sua regebat, Hincmarus de Ordine Palatii c. 16. Seu, qui Palatinis Oratoriis et Sacellis erat praefectus. Cuiusmodi Regum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARCHIDUCIS titulus — a Scriptoribus passim maioris auctoritatis ac potentiae Ducibus adscriptus legitur. Sic in Chron. Trudonis l. 1. Pipinus sub Dagoberto, Austriae seu Austrasiae inferioris Archidux; Apud Sigebertum A. C. 959. Bruno Archiepiscopus Colon. et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARMAIS — frater Sesostris, hôc in Asiam cum exercitu profectô, domi relictus, ut regnum interea administraret, aliquandiu fidem servavit. Postmodum, potestate Tyrannice abusus, contra fratris iussa, omnia insolenter patrare coepit: tandem et diadema sibi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ATTALUS — I. ATTALUS Agrianorum et Cretensium sagittariorum, in exser citu Alexandri Magni, Dux. Curt. l. 4. c. 13. Forte hic est, quem scribit l. 8. c. 13. Alexandro Magno fuiste aequalem et haud disparem habitu oris et corporis. II. ATTALUS Arianus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPELLANUS — Imperii romani nomen dignitatis, quâ functus olim Petrus diaconus Casinensis, ut ipsemet testatur Chron. Casin. l. 4. c. 58. Idem de quodam Rainaldo, c. 116. Cum fratribus, inquit, inter Imperti Capellanos constitutus est. Sic Archicapellani… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GALLUS GAesar — fil. Iulii Constantii, fratris Constantini Mag. ex Galla, frater Iuliani Apost. cum cura educatus, et Sacrae Scripturae lectioni inprimis adhibitus est, Lectoris etiam officio, una cum fratre, in fidelium contione functus. A Constantio imperii… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUSTITIARIUS Itineris de Corona — in Chronico Nic. Trivetti A. C. 1272. in eodem Regno, nomen est magistratus inf. instituti ab Henr. II. Rege. Scribit enim Rogerus Hovedenus A. C. 1176. Regem hunc divisisse regnum suum in VI. partes et per earum singulas tres Iustitiarios… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OVATIO — ignobilior species triumphi, cui initium An. 250. vel 251. a Romanis datum: tum, cum Consul Posthumius Tubertus, victis Sabinis, inter populi circumfusi applausus, myrteam capite corollam gestans, Urbem ingressus est. Vide Dionys. l. 5. Plin. l.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”