intempérant — intempérant, ante [ ɛ̃tɑ̃perɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1552; lat. intemperans 1 ♦ Vx Qui manque de tempérance, de modération. Didact. Excessif, abusif. Faire un usage intempérant de l alcool. ⇒ immodéré. 2 ♦ Didact. Qui abuse des plaisirs de la table (⇒… … Encyclopédie Universelle
intempérante — ● intempérant, intempérante adjectif (latin intemperans, antis) Littéraire. Qui n est pas retenu, mesuré, modéré dans son comportement. Qui fait preuve d intempérance. ● intempérant, intempérante (synonymes) adjectif (latin intemperans, ant … Encyclopédie Universelle
Intemperant — In*tem per*ant, a. [L. intemperans, antis. See {In } not, and {Temperant}.] Intemperate. [Obs.] [1913 Webster] Such as be intemperant, that is, followers of their naughty appetites and lusts. Udall. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Accumulatio — is a figure of speech, in which the points made previously are presented again in a compact, forceful manner. It often employs the use of climax in the summation of a speech.The word is from the Latin, and means to amass. Examples* Your… … Wikipedia
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
intempérance — [ ɛ̃tɑ̃perɑ̃s ] n. f. • 1361; lat. intemperentia 1 ♦ vx ⇒ abus, excès. Intempérance de jugement, d imagination. « Intempérance de savoir » (La Bruyère). ♢ Spécialt Liberté excessive dans l expression. « À la Convention, l intempérance de langage… … Encyclopédie Universelle
intemperante — (Derivado del lat. intemperare, no templar.) ► adjetivo Que se comporta sin templanza. * * * intemperante 1 adj. Aplicado a personas, intemperado. 2 *Intolerante o *intransigente en el trato con otras personas. 3 Muy *exigente en el trato que… … Enciclopedia Universal
intemperante — [dal lat. intempĕrans antis, der. di tempĕrans temperante , col pref. in in 2 ]. ■ agg. 1. [di persona, che non sa moderarsi negli appetiti e nei desideri, anche assol.: essere i. nel mangiare ; un uomo i. ] ▶◀ esagerato, incontinente, (non com.) … Enciclopedia Italiana
ԱՆԱՐԳԵԼ — (ի, ից.) NBH 1 0114 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c ա. Չունօղ արգելս. զոր չէ մարթ արգելուլ. անխափան. ազատ. համարձակ. արձակ. ἁκώλυτος, ἅσχετος impedimenti expers, expeditus ... *Անվրէպ, բարեսէր, երագ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆԺՈՅԺ — (ժուժի, ից.) NBH 1 0153 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 7c, 10c, 11c, 12c ա. ἁκρατής, ἁκατάσχετος intemperans, incontinens Որ չունի ժոյժ. անհամբեր. անժուժկալ. անարգել. անսանձ. անկարգ. ցոփ. ... *Անժոյժք, վէսք, անբարեսէրք … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆԽՈՒԶ — (ի, ից.) NBH 1 0163 Chronological Sequence: 6c, 8c, 12c, 13c, 14c ա. որ եւ ԱՆԽՈՅԶ. Երբեմն որպէս անխուզելի. անհետազօտելի. անբաւ. ἁνήνυτος infinitus *Ընկէց ʼի ծով՝ յապականութիւն գործոցն, եւ յանխուզ խորս անդնդոց. Փիլ. այլաբ.: Կամ որ խոյզ եւ խնդիր… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
