praevolo

prae-volo, āvi, āre, vorher-, voranfliegen, praevolantes grues, Cic. de nat. deor. 2, 125: aquila leni meatu, prout agmen incederet, velut dux viae praevolavit, Tac. hist. 1, 62: ›praepetes‹ aves ab auguribus appellantur, quae aut opportune praevolant aut idoneas sedes capiunt, Gell. 7 (6), 6. § 4 (vgl. § 12): ipse somniavit quattuor aquilis et gemmato curru praevolante nescio quā ingenti humanā specie ad caelum esse raptum, Spart. Sever. 22, 1. – m. Acc., aliqua altiuscula praevolare saliendo, rasch überspringen, Augustin. in psalm. 38, 2.