quietus

quietus

quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, ereifere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep.


http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Quietus — Saltar a navegación, búsqueda «Quietus» Sencillo de Epica del álbum Consign to Oblivion Publicación 28 de Octubre de 2005 Formato Cd …   Wikipedia Español

  • Quiétus — Usurpateur romain Règne 260 261 (qqs mois) / Syrie Empereur …   Wikipédia en Français

  • Quietus — Quiétus Quiétus Usurpateur romain …   Wikipédia en Français

  • Quietus — Студийный альбом Evoken Дата выпуска 2001 Записан октябрь ноябрь 1999 …   Википедия

  • Quietus 2 — was a post punk band formed in London, Ontario, Canada. Active between 1980 and 1986, the band’s line up varied over the years, but the core duo of Christopher James (guitar, bass, vocals) and Raj (synthesizer and drum machine) remained constant …   Wikipedia

  • Quietus — Qui*e tus, n. [LL. quietus quit, discharged, L., at rest, quiet, dead. See {Quiet}, a., and cf. {Quit}, a.] Final discharge or acquittance, as from debt or obligation; that which silences claims; (Fig.) rest; death. [1913 Webster] When he himself …   The Collaborative International Dictionary of English

  • quietus — (n.) discharge, 1530s, short for Latin phrase quietus est he is quit (see QUIT (Cf. quit)) …   Etymology dictionary

  • quietus — ► NOUN (pl. quietuses) 1) literary death or a cause of death, regarded as a release from life. 2) archaic something calming or soothing. ORIGIN from Latin quietus est he is quit (see QUIT(Cf. ↑quit)), originally used as a receipt on payment of a… …   English terms dictionary

  • quietus — [kwī ēt′əs] n. [< ME quietus (est) < ML, (he is) quit < L, QUIET] 1. discharge or release from debt, obligation, or office 2. discharge or release from life; death 3. anything that kills 4. anything that serves to quiet, curb, or end an… …   English World dictionary

  • Quiētus — Quiētus, Sohn des römischen Kaisers Marcian, im 3. Jahrh. n.Chr. einer der 30 Tyrannen im Römischen Reiche, wurde von Aureolus besiegt, worauf ihn Odenatus hinrichten ließ …   Pierer's Universal-Lexikon

  • quietus — I index denouement II index extremity (death) III index inac …   Law dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”