- semotus
sēmōtus, a, um, PAdi. (v. semoveo), entfernt, entlegen, I) eig.: locus a militibus semotus, Caes.: semotae partes urbis, Auct. b. Alex. – neutr. pl. subst., longe semota tuemur, Lucr.: quae terris semota videt, Hor. – II) übtr.: a) entfernt = fern von etw., ohne etw., semotus a curis, Lucr.: curā semotus metuque, Lucr. – b) entfernt von usw. = verschieden von usw. (vgl. Bünem. Lact. 5, 15, 7), divûm natura semota a nostris rebus seiunctaque longe, Lucr.: quae merita quam longe ab immortalitate semota, Lact.: nihil a sapientis ratione semotius, Lact. – c) von der Öffentlichkeit entfernt = vertraulich, arcana semotae dictionis (Unterredungen), Tac. dial. 2.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.