- tentorius
tentōrius, a, um (tendo), zum Aus- oder Aufspannen dienlich, pelles, Felle zu Zelten, Valer. bei Treb. Poll. Claud. 14, 3. – Öfter subst., tentōrium, iī, n., das Zelt, tent. parvulum, Rutil. Nam.: tentoria (stramentis) integere, Hirt. b.G.: saepe sine tentorio pernoctare, Suet.: circum saucios milites inserens in tentoria caput, Liv.: incisis tabernaculorum funibus suismet tentoriis coopertos trucidabant, Tac.
http://www.zeno.org/Georges-1913. 1806–1895.